Deze protestbeweging van jonge acteurs en theatermakers monde uit in een aantal nieuwe gezelschappen, waaronder Proloog. Toneelgroep Proloog richtte zich op het zogenaamde vormingstheater. Geïnspireerd door Brechts’ dramaturgische opvattingen richtte men zich op een directe confrontatie met de gekozen publieksdoelgroep. Voor Proloog was dat de schoolgaande jeugd in Eindhoven. De realistische stijl van spelen met beperkte middelen, kostuums en decor, vormde een kenmerk van deze theatervorm. Dat Proloog zich hiermee op de kaart zette van de Eindhovense onderwijswereld was mede te danken aan Jan Kuhr die zich als medewerker van de Stichting voor Kunstzinnige Vormgeving Eindhoven (SKVE) inspande om kunst en cultuur naar de jeugd te brengen.

Maar Proloog richtte zich met haar vormingstheater ook op volwassenen. En zelfs met een zekere ambitie. Zo bereidde het gezelschap zich voor op een uitvoering van ‘Wachten op Godot’ van Samuel Beckett. De uitvoering zou onder regie van de toen al bekende regisseur John van de Rest worden opgevoerd in de nieuwe Stadsschouwburg te Eindhoven. Ook de landelijke pers zou uitgebreid aandacht besteden aan deze uitvoering, al was het alleen omdat het stuk bepaald provocerend genoemd mocht worden. Er was echter een probleem. De première was gepland voor de zaterdagavond met carnaval. Bart Scheepens een van de acteurs van Proloog was een fervent carnavalsvierder. ‘Hoe kun je zoiets bedenken’, zou hij wanhopig uitroepen. Desondanks ging de première gewoon door. Maar tijdens de uitvoering bleken er tientallen bezoekers in een carnavalskiel in de zaal te zitten. De carnavalsvrienden van Bart hadden hem niet in de steek gelaten. In de recensies werd dan ook steevast een relatie gelegd tussen de humor en komische taferelen uit Beckett’s theaterstuk en het carnavalsfeest.

Ook Jurg Molenaar kwam via de stadsschouwburg/café De Oude Vlek in contact met d'Haone. En ook Jurg werd tot erelid verheven. Bij die gelegenheid zou hij opmerken dat d’Haone de enige vereniging is, waar de hennetjes een haan op hun rug hebben.